SKĄD JESTEŚMY

 

   Działamy już tak naprawdę od ponad 20 lat, bo właśnie w 1993 r. uczestnicy grup socjoterapeutycznych prowadzonych w poradni na Motylowej przygotowali pierwsze przedstawienia „Bazyliszek” i „Muminki” dla swoich niepełnosprawnych kolegów oraz zorganizowali zabawę dla nich. Przez te dwadzieścia lat staraliśmy się uczyć się, jak pomagać i SŁUCHAĆ tego, co młodzież niepełnosprawna i zdrowa chce nam przekazać o swoich potrzebach, wyborach, rozterkach. Pamiętamy też o tym, że wspólna zabawa i śmiech znoszą bariery i uprzedzenia dużo skuteczniej niż dziesiątki pogadanek i wykładów.

​

   W 2001 roku zorganizowaliśmy pierwsze integracyjne warsztaty o charakterze półkolonii. Uczniowie szkoły specjalnej i bałuckich szkół masowych przez tydzień podróżowali „kolorową łodzią podwodną” po krainie wyobraźni. Potem już co roku w czasie wakacji letnich i ferii zimowych odbywały się takie półkolonie, a młodzież wcześniej wspólnie wybierała „motyw przwodni podróży”. W wyobraźni byliśmy więc i w Afryce, i w Japonii, w starożytnej Grecji i Egipcie, wśród Indian w Amazonii, w kosmosie...

​

   Nazwę programu wymyśliła sama młodzież: „ZOSTAŃMY RAZEM”. Wkrótce poczuliśmy potrzebę spotykania się w ciągu roku szkolnego. Powstały pierwsze integracyjne grupy wsparcia, gdzie młodzież niepełnosprawna pracowała nad rozwiązywaniem problemów osobistych wraz ze zdrowymi rówieśnikami. Okazało się, że jedni i drudzy mogą wzajemnie się wspierać i obdarowywać. Staramy się unikać formalnego podziału na podopiecznych i wolontariuszy. Wolontariuszami są wszyscy: pomagają sobie wzajemnie, na tyle, na ile pozwalają na to możliwości. Czasem nawet jeden uśmiech przyjaciela, który jest unieruchomiony na wózku i któremu ciężko jest powiedzieć choć kilka słów, potrafi „postawić do pionu”, dodać sił.

​

   Od 2005 roku organizujemy wspólne wyjazdowe warsztaty integracyjne podsumowujące pracę terapeutyczną grup wsparcia (było ich już około 20).

 

   Młodzież niepełnosprawna i zdrowa przez te wszystkie lata stworzyła pewną społeczność: młodzi ludzie spotykają się również poza zajęciami, a niektóre przyjaźnie przetrwały długo. Wolontariat nazwano kiedyś „szkołą przyjaźni”: każdy w tej „szkole” decyduje, ile chce sobie z niej wziąć, kiedy odchodzi, by „pójść w świat” budować swoje życie i spełniać marzenia.

 

   Dwa razy w roku, na „wigilii wolontariackiej” i „spotkaniu papieskim” (18.05, w dzień urodzin Jana Pawła II) „weterani” wolontariaccy odwiedzają nas, niektórzy mają już swoje rodziny i dzieci.

 

   Stworzyliśmy z inicjatywy młodzieży wspólny „kontrakt wolontariacki”, zawarte w nim są zasady, które pomagają być razem, rozumieć się wzajemnie, nie oceniać, budować zaufanie. Duża część naszych uczestników pochodzi z rodzin o trudnej sytuacji materialnej, dla niejednego codziennością jest przemoc, uzależnienia, bezrobocie bliskich. Wierzą jednak, że można nauczyć się żyć świadomie, odpowiedzialnie i szczęśliwie pomagając innym, pomagają sobie. Poszukują sensu w codzienności, zadają pytania, rozmawiają.

​

   Przez lata działaliśmy jako grupa nieformalna związana przede wszystkim

z PPP nr 2 w Łodzi, pomocy udzielały nam też różne stowarzyszenia i ludzie dobrej woli. Jesteśmy im wdzięczni. Teraz jednak postanowiliśmy sformalizować naszą działalność, założyć własne stowarzyszenie. Powstało STOWARZYSZENIE „ZOSTAŃMY RAZEM” im. Mateusza Kolad. Członkami Stowarzyszenia są zarówno osoby prowadzące od lat zajęcia (psycholog, pedagog, terapeuta zajęciowy, nauczyciel), jak i wolontariusze (pełnosprawni i niepełnosprawni) i ich rodzice. Nie mamy żadnych stałych zewnętrznych źródeł finansowania, ale mamy nadzieję, że uda nam się przetrwać i zdobywać fundusze pozwalające na realizację naszych planów, a jest ich dużo. Naszą bieżącą działalność będziemy regularnie dokumentować na naszej stronie internetowej. Będziemy wdzięczni za każdą okazaną nam pomoc bądź wpłatę.